Preminuo Željko Rutović jedan od posljednjih aktera iz “Vidimo se u čitulji”. Otac osmoro djece, žena i ćerka mis Srbije

Kontroverzni biznismen Željko Rutović porijeklom iz Bijelog Polja, jedan od poslednjih preživjelih aktera dokumentarnog filma “Vidimo se u čitulji”, preminuo je u Italiji u 60. godini nakon borbe sa teškom bolešću. Prema pisanju medija, Rutović se liječio od raka pankreasa, agresivne bolesti koja je uprkos svim naporima ljekara, brzo napredovala i dovela do brojnih komplikacija.

Ćerka aktuelna mis Srbije

U fokusu pažnje poslednjih mjeseci bila je i njegova ćerka, Aleksandra Rutović, koja je ponijela titulu Mis Srbije. U jednom od intervjua, istakla je da joj je otac bio ogromna podrška tokom takmičenja, i da je upravo on bio njena najveća snaga u najvažnijim trenucima.

Prva žena Željka Rutovića ostala je obavijena velom misterije, ali ono što je poznato dovoljno govori – da je prava ljepotica ruskog i ukrajinskog porekla, a sa Željkom je imala petoro dece. Aleksandra Rutović je naslijedila majčinu ljepotu i manekensku eleganciju, što je potvrdila titulom misice.

Supruga bivša mis Srbije 

Rutović se nakon razvoda od njene majke ponovo oženio Mirjanom Božović,  s kojom je dobio još troje djece – sina Ognjena i blizance Radmilu i Vasilija.

Mirjana Božović je predstavljala Srbiju na izboru za Miss svijeta 2007. godine u Kini.

Rođena je u Lajkovcu i bila je prva zvanična “Mis Srbije”, 2007. godine sa samo dvadeset godina. Učešće u finalu Mirjana Božović stekla je pobjedom na izboru za “Mis privrede Beograda” u organizaciji Privredne komore Srbije. Mirjana je, pored krune za najljepšu djevojku Srbije, ponijela i titule Miss Guesse i časopisa “Ljepota i zdravlje”, a nakon toga je predstavljala Srbiju na Mis svijeta 2007. u Sanji u Kini.

“Vidimo se u čitulji”

Željko Rutović bio je jedan od poslednjih živih aktera kultnog dokumentarca “Vidimo se u čitulji”, snimljenog 1995. godine.

Dokumentarac ‘Vidimo se u čitulji‘, autora Aleksandra Kneževića i Vojislava Tufegdžića, snimljen je 1994. godine i bavi se naglim porastom kriminala u Srbiji tokom ratova u bivšoj Jugoslaviji. Film takođe sadrži djelove intervjua s kriminalcima i policijom iz 1990-ih godina.

U dokumentarnom filmu, tada tridesetogodišnjak, Rutović je prikazan kako bez dlake na jeziku govori o svojoj burnoj kriminalnoj prošlosti, ali i kao jedan od retkih kontroverznih biznismena sa ovog podneblja koji se upustio u poslove sa ukrajinskom mafijom.

U filmu je otvoreno pričao o odnosu sa Ukrajincima:

“Jedan deo Sočija, Adler, drže Jermeni, drugi deo drže Gruzini, i svi su kao braća. Sve što kažu učine, i više nego što kažu, veruj mi. Meni se dešava, recimo, kada sam u nekom hotelu, da me oni svako jutro zovu. Recimo, taj Griša, taj vođa te mafije tamo, to je čovek od nekih svojih 50 godina. Zovne me svako jutro i kaže: ‘Željko, dođi, sredio sam ti sastanak sa načelnikom aerodroma.’ Ja dođem tamo, on je sve pripremio, ne moram tri reči da kažem, veruj mi, sve je završeno.”

Još u to vreme posjedovao je više restorana i lokala u Beogradu, kao i nekoliko kazina u Sočiju, ali i fabrike za poker-aparate.

O organizovanom kriminalu, koji devedesetih godina u formi koju danas poznajemo nije postojao, Rutović je imao da kaže sledeće:

“Kod njih je sve potpuno drugačije. Tamo, od onoga klošara na ulici do gradonačelnika tog grada, do predsednika opštine, šta ja znam, do najjačih ljudi, i do načelnika policije, svakom se zna njegov deo zarade i svi rade u jednom sklopu, zajedno.”

Posle incidenta u hotelu “Prag” i napada na biznismena Predraga Rankovića Peconija, Rutović je par godina proveo u bjekstvu i za njim je bila raspisana crvena potjernica.

I nakon sudskog procesa, ostalo je nerazjašnjeno šta je istinski razlog zbog koga je Rutović u martu 2017. godine u beogradskog hotelu “Prag” potegao pištolj i upucao Rankovića u nogu.